Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sto Djabłów T. 1.djvu/308

stanty. — Ale ja chcę być sądzonym, chcę szkaradę téj sprawy wywlec przed kratki.
 — Miałeś w. ks. mość świadków?
 — Nikogo prócz nawpół omdlałéj panny Julji.
 Mierzyński się zadumał.
 — Zła sprawa... w najlepszym razie długie więzienie, a bądź co bądź mężobójstwo...
 — Na gwałtowniku popełnione!
 Mecenas zamilkł.
 — Najbezpieczniéj byłoby uchodzić.
 — Nie mogę... — powtórzył książe, — ale może pan bronić nie odmawiasz?
 — Muszę... tylko za skuteczność obrony nie ręczę. Instygator jest krewnym zabitego, sprawę obrócą do góry nogami... a więzienie dla młodego... długie... twarde...
 Metlica stał wryty.
 — Nic tak strasznego, — rzekł weseléj kniaź, — idę parę osób pożegnać i oddaję się sam w ręce sprawiedliwości, nie mam co myśleć i naradzać się... Bądź mi pan obrońcą...
 To mówiąc skłonił się i wyszedł.