Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sto Djabłów T. 1.djvu/57

przebrać za Djanę myśliwą... tyle bydła nazabijałaś, nie wyjmując męża...
 — Mości panie!.. — zawołała pasterka.
 — Ani panie, ani mości, jestem prosty djabeł, który kiedyś przyjdzie po jejmościną duszyczkę i ściśnie ją do jedwabnego woreczka na przysmak dla Lucypera...
 Pasterka chciała uciekać.
 — Pamiętaj, — szepnął szatan, — co ci powiedział czarnoksiężnik dzisiaj... djabli wszystko wiedzą... Pamiętaj! źle się skończy gra twoja...
 A — djable! — dokończył szasnąwszy nogą i odszedł; pasterka padła napół zemdlona i poczęła płakać z gniewu.
 Tymczasem drugi djabeł szeptał w ucho owej medycejskiéj damie:
 — Kasztelanowo dobrodziejko, czas dług swój odebrać. Serce pana starosty jutro będzie wolne... a poczciwy stary kasztelan o niczém się nie dowie, choćby oczyma własnemi patrzał, nie uwierzy.
 Wprawdzie go dziś jeden z naszych zaintrygował nieco... ale jéjmość się z tego