Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sto Djabłów T. 1.djvu/86

djabli na lepszy koncept zdobyć nie potrafili?
 — Czekajcie — przerwał inny — ja coś o tym Korjatowiczu słyszałem; przybył z Podola w jakimś procesie o spadek z ks. Woronieckimi... goły.
 — Każdy, co nie ma butów, ma prawo być malkontentem — rzekł ktoś z boku — a kniaź podwójne.
 — Tak, ale nie przeto ma się bezkarnie urągać takiéj instytucji jak nasza... hipokryta!.. to nie do darowania...
 — Nie, nie! ukarać, ukarać go!
 Wrzawa się poczęła wielka; prezydujący trzykroć w stół uderzył.
 — Kto ma plan kary i coś w tym przedmiocie do zakomunikowania, mówi z kolei.
 Była chwila milczenia. Nierychło z ciemnego kąta odezwał się niewidzialny członek:
 — Proszę o głos.
 — Zorobabel mówi.
 — Cicho, mówi Zorobabel!
 W milczeniu znowu nalano ponczu do szklanek, a Zorobabel począł nadzwyczaj