Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sto Djabłów T. 2.djvu/8

pozamykane wszystko, krom wojska i gospodarstwa.
 — No i klasztoru — dodał książę.
 — A, tego ja nie liczę; boć się książę w cztéry mury nie zamkniesz Pana Boga chwalić gębą, kiedy go możesz sławić rękami. Do wojska pójść? ano... Ale tam się spotka z tymi ludźmi, którzy wazsmość prześladować poprzysięgli... wyżyć będzie trudno!
 — I ja tak myślę, a wojskowy zawód bardzoby mi się uśmiechał.
 — Onoby to było dobre, gdyby nasze wojsko nie stało po kwaterach i nie wojowało tylko z kurami chłopskiemi. A do cudzoziemskiego pójść, jeszcze teraz, nie godzi się. Gdyby można poczekać...
 — To co? — spytał kniaź.
 — Albo ja wiem?... cośby się może j zmieniło — rzekł spuszczając oczy Metlica.
 — Czekać trudno, ale cóż począć?
 — Jeśli już nie wojsko, to gospodarstwo na wsi — ozwał się ekskuchmistrz. — Jużcić księciu się ani do handlu, ani do rzemiosła nie brać, to darmo. Zresztą