Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Tryumf wiary.djvu/17

 — Darujcie, Miłościwy panie, w domu nie byłem... żony sobie szukałem... — począł otwarcie Dobrosław.
 — Alboż to w domu znaleźć ją było trudno? — zapytał Mieszko.
 — Miałem dwie żony od sąsiadów, obie mi pomarły, chciałem gdzieindziej szukać szczęścia...
 — I kędyżeście bywali? — zapytał kniaź spokojnie.
 — Zawlekłem się aż na Czechy, dwór króla Bolesława, tam żonę znalazłem.
 — Cóżeście tam widzieli na tym dworze, pewnie co lepszego niż u nas? — zapytał kniaź, potrząsając głową.
 Dobrosław potarł brodę z namysłem i rzekł:
 — Choć Niemców tam nie widziałem żadnych, ani też niemieckiego obyczaju, a przecież wielem się od nich nauczył, Miłościwy panie, bo oni na to się do nich zbliżają, aby lepiej wiedzieli, jak się bronić przed nimi.
 — A króla widzieliście — zapytał Mieszek chmurno.
 — O tak, na łowy z nim jeździłem i u dworu bywałem nieraz.
 — I co o nim myślicie? — spytał kniaź, mierząc oczyma Dobrosława.
 Dobrosław zamyślił się na chwilę, a potem odparł, spuszczając oczy:
 — Miłościwy panie, jest to mąż silny, przebiegły i władzy chciwy... lepiej go mieć