Wielki ten naród gapiów, o który się co chwila ocierać musiemy, rozsypany dziś zarówno z żydami i cyganami po całej kuli ziemskiej, nie wątpliwie pochodzić musi od dzieci Lota, którego żona jak wiadomo zagapiła się na palącą Sodomę, mimo najwyraźniejszego zakazu — potomkowie też jej gapią się, gdy potrzeba uciekać, gapią gdy działać potrzeba, gapią gdzie ich nie proszą, ze swoją i cudzą szkodzą e sempre gapią. Gapiowstwo jest charakterem ich, cechą, klejmem, który natura wypaliła im na czole od urodzenia. Wielkie to plemie gapiów, dzieli się na mnóstwo pokoleń, rodzajów i odmian.
Do gapiów z daleka należą także poeci, którzy się gapią na ideały nie widząc nigdy rzeczywistości, ta klasa pierwsza, to gapie olbrzymy.
Tu także, ale nieco niżej położym artystów zwłaszcza tych, co życie całe rojąc, nic nie robią, odkładając czyn na jutro.
Tu jeszcze zaliczym kobiety szukające idealnej miłości i heroicznego przywiązania; ludzi zaprzedanych wyłącznie jakiejś teorji i jednostronnie zagapionych całe życie; tu przyłączym i tych, co zawsze rachują na przyszłość, nie umiejąc nogi postawić w teraźniejszości, tu... ale numerus est infinitus, jest tego jak piasku w morzu. Potrzeba by w pomoc wezwać jaką formułkę systematyczną, aby w jej kluby ująć tę całą rozmaitość i w ramach jej pomieścić gapiografią całą.
Ponieważ według nas wszystko się dzielić musi te-
