Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ulana.djvu/78

 — Prokopa oddali w rekruty.
 — A Naścia była gospodynią u ekonoma, a dzieci zostały sierotami na wieki.
 — A cóż? prawda. Ale Ulana nie taka, o! nie taka! i pan także.
 — Pan! o! to gorzéj ekonoma. Cóż jemu zrobić? co jemu powiedziéć! Trzeba cierpiéć, bo i uciec nie można, i na dnie w piekle teraz znajdą, a potém rekruty, albo nędza gotowa: przepadły dzieciska!
 — Ale kiedy tego nie ma, a Ulanie to nie w głowie; tobie staremu śni się.
 — Daj Boże, daj Boże. — Do was, kumie.
 — Do was. Dobrego zdrowia.
 — Dobrego zdrowia.
 — Na zdrowie wam.
 — Na zdrowie.
 A potém już podchmieleni starzy, zaczęli długo swoję nędzę i utrapienia swego stanu wywodzić, aż na stole posnęli. Ale gdy się Lewko przedrzémawszy obudził, przyszło mu wszystko na myśl; potrząsnął za rękę starego