Strona:Józef Ignacy Kraszewski - W mętnéj wodzie.djvu/101

 — Cóż się stało? spytał Redaktor...
 — No — tak dalece nic...
 — Rozeszło się?
 — Właściwie nie...
 — Mówże, jak to było?
 — Dziwnie, zaraz z początku wzięto się do podpisów na kapitał zakładowy.
 — I o to się rozeszli? śmiejąc się, spytał Drabicki.
 — Otóż nie... choć i ja wnosiłem, że tak będzie... podpisali się na... dwadzieścia kilka tysięcy...
 Redaktor pobladł.
 — Ale nie złożyli? spytał.
 — Nie... o! nie.
 — No! to jeszcze pół biedy...
 — Młyńskiemu narzucono redakcyą, popili się... zdrowiów mnóstwo! hałasu dużo...
 — Młyńskiemu redakcyą! powtórzył, zamyślając się Drabicki — no, to dobrze. Młokos jest, szparki, w trzecim numerze kraj sobie narazi i koziołka wywinie... Przytém chciał coś powiedzieć, ale urwał, pozostawiając tajemnicę przy sobie — począł potém rozpytywać o osoby, o ducha zgromadzenia, o usposobienia... P. Damian nie kłamał, starał się jednak zbyt gorżkie pigułki poosładzać...
 Mieli się rozchodzić już, gdy Redaktor zmarszczony rzekł głośno.