Strona:Józef Ignacy Kraszewski - W mętnéj wodzie.djvu/56

 Sopoćko się uśmiechnął...
 — Może być, że w obronie zasad zachowawczych nie idę tak daleko... jak by nieopatrzni ich zwolennicy sobie życzyli — ale... różnię się tylko od nich pojęciem praktyczniejszém środków, jakie do osiągniennia celu prowadzą.
 Tu odchrząknął; Sopoćko głową kiwał.
 — Z położenia mego muszę, ciągnął daléj — zbliżać się do osób różnych opinii, a chcąc przełamać ich przekonania, często pobłażać im czasowo bywam zniewolony.
 Sopoćko się uśmiechał.
 — Ale wierzaj pan, dodał, rękę kładnąc na piersiach — iż nie tak daleko od siebie stoimy, jak się zdaje.
 Spojrzał. Staruszek milczał i czekał.
 — Tam, gdzie sprawa wspólna przynajmniéj, powinniśmy być sobie pomocą wzajemnie.
 — Hm! rzekł Sopoćko — a jakież są wspólne nasze interesa...
 — Obrona zasad tradycyjnych... występowanie przeciwko radykalizmom objawiającym się w młodzieży.
 — Ale ja wcale nie występuje przeciw nikomu... jestem człowiek prywatny.
 — I w sferze prywatnéj, szczuplejszéj, wiele, wiele uczynić można, przygotowując opinią... rzekł Drabicki.