Strona:Józef Ignacy Kraszewski - W pocie czoła.djvu/97

poprawić. Potem wydadzą ją za szlachcica jakiego — i wszystko się zatrze...
 — Ależ to niepoczciwa rzecz! — krzyknąłem.
 — A ty myślisz, że na świecie tylko poczciwe rzeczy się dzieją?
 Uderzył mnie po głowie...
 — Student jesteś! wracaj do szkoły!
 — Właśnie jeśli nie do szkoły to do miasta i do palestry chcę się udać, aby na mizerny chleba kawałek zarobić — rzekłem spowiadając mu się. Tam przynajmniej nie będę na to patrzeć, czemu się sumienie oponuje.
 — A masz rację — rzekł poważnie Mostowniczyc. Doskonaleś się obrachował, aby z deszczu trafić pod rynnę. W palestrze zasiadają aniołowie, cherubiny są mecenasami, a archanieli assesorami. Student jesteś.
 Spojrzałem na niego wielkiemi oczyma, on na mnie z politowaniem.
 Chwileśmy milczeli. Westchnął stary.
 — Nie mógłby pan dobrodziej mój — rzekłem — polecić mnie komu w Lublinie?
 — Koniecznie tam chcesz? — spytał.
 — Widzi mi się że przecież tam lżej będzie.
 — Tubyś bo przynajmniej — rzekł Mostowniczyc — na tłustej kuchni się odkarmił i więcej nabrał fantazij, a tam znowu głodem musisz przymierać.