Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Zaklęta księżniczka.djvu/138

koju Mecenasa. Regularny jak zegar, stary prawnik otworzył drzwi i poprosił go.
 Usiedli na kanapie.
 — Polecono mi oznajmić panu iż powzięte o nim informacye — odezwał się Mecenas — jak najpochlebniej świadczą. Przeciwko wydaniu za pana panny Tekli Sierocińskiej nie mamy nic do zarzucenia. Jesteś pan przyjęty przez nią i możesz się uważać za narzeczonego.
 Tu odetchnął Mecenas i potarł czoło.
 — Wiem o tem — ciągnął dalej, broniąc się dziękującemu Emilowi — wiem o tem, że przesadzone nader chodzą wieści o prawdopodobnym majątku przyszłym panny Tekli. Ludzie czynią wnioski z tajemnicy, którą jej pochodzenie jest okryte — i przypuszczają coś nadzwyczajnego. Majątek panny Tekli dla której wychowania nie żałowano nic — będzie bardzo niewielki. Pan masz teraz około trzech tysięcy pensyi.
 — Przeszło trzy — poprawił Emil.
 — Panna Tekla rocznie trzy tysiące mieć będzie. Jest li to dostatecznem?
 — Mnie się zdaje — zawołał Drażak. Zresztą, żadnej pracy nie odrzucam, będę jej szukał. Nie nawykłem do zbytków.
 — Panna trochę — rozpieszczona — szepnął Borusławski — nie boisz się pan tego?
 — Nie — odparł Emil — bo ja sam się nie pieszczę, zatem mogę ją otoczyć czem tylko zapragnie nawet nie czyniąc z siebie ofiary... Kocham ją, szanuję, wielbię...