Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Zaklęta księżniczka.djvu/46

wczyna służąca, wpadła z bukietem fijołków w ręku... i podała go pannie Tekli.
 — Cóż to ma znaczyć?
 — A, już to, proszę panienki — panienka się domyśli co ma znaczyć?
 I usta sobie dłonią zakrywszy, śmiać się zaczęła, zanosząc prawie, tak jej było wesoło...
 — Ja się nie domyślam.
 — Et! co to takie rzeczy mówić ludziom, niby panna nie wie od kogo... Jakby tu kto inny z bukietem przyszedł, dopieroby były historye. Ale! toż tylko jeden jest co mu wolno z bukietyma chodzić... to się wie...
 I machnąwszy ręką służąca chciała wyjść, gdy Marysia zawołała za nią.
 — Panno Doroto!
 — Alboż co?
 — Przyznaj się — pocałował pannę oddając bukiet?
 Dorota krzyknęła zakrywając sobie oczy. Obie panienki śmiać się zaczęły.
 — Wszak prawda? dodała Marysia.
 — A choćby tam bez grzeczność i cmoknął — to co zawołała panna Dorota.
 — Zapewne że to nie grzech — dokończyła Marysia — ale na kawalera co bukiety nosi... to nie ładnie...
 Dorotka nagle zpoważniała, podeszła na palcach do panien i załamując ręce — rzekła...
 — Co prawda że mnie za każdym razem całować chce... a no — to nic — przecie mi się nie stanie przez