Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Zygmuntowskie czasy Tom 1.djvu/116

 — Tylko mi nic w tamtej izbie nie ruszajcie! Na Boga, nie dotykajcie nawet, moglibyście zniszczyć pracę lat kilku zdmuchnięciem jednego piórka.
 Żyd śmiejąc się skrył.
 Pudłowski wysadził głowę za drzwi i począł wołać:
 — Heu! heu! studiosi! Jest tam kto?
 Kilka piszczących głosków ozwały się.
 — Zawołać mi Maćka Skowronka.
 — Jest tutaj.
 — Chodź sam do mnie.
 Pudłowski kiwał niecierpliwie palcem, stukał nogą i wpuściwszy chłopię, zasiadł na krześle, wlepił w nie oczy, chrząknął i tak począł:
 — Imie twoje... Maciek Skowronek?
 — Tak jest.
 — Zkąd rodem?
 — Z Rusi.
 — Dalej...
 — Cóż dalej?...
 — Rodzice, jakiego stanu, kondicji, żyjący czy zmarli, kto opiekun i blizki?
 — Sierota, rodziców nie mam i nie pamiętam...
 — Któż oni byli?
 — Ubodzy ludzie... szlachta... z Rusi.
 — Mianowicie?
 Chłopiec się zająknął...
 — Nie wiem.
 — Gdzieś się wychował?
 — Na łasce u ludzi.
 — Ale gdzie?
 — W Polesiu ruskiem.