Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Zygmuntowskie czasy Tom 1.djvu/37

sprawić i wpisu opłacić, — bo mówi taki, że o żebranym chlebie się tu przyciągnął.
 — A co jemu pomoże magister Pudłowski?
 — Może co poradzi.
 Hahngold głową pokręcił, oczyma rzucił i kiwnął na chłopca, który nieśmiało zbliżył się ku niemu.
 — Co to? wy do szkoły przyszli?
 — Jeżeli mnie przyjmą. —
 — Jak wy się nazywacie?
 — Maciek.
 — Maciek! A! a więcej. —
 Chłopiec się zmięszał, zczerwienił i dodał.
 — Więcej nie wiem. —
 — Jużciż macie nazwisko? —
 — A! nazwisko!
 — Tak, nazwisko — dorzucił ciekawie Pawełek Soroka.
 — Nazwisko — Skowronek. —
 — Piękny ptaszek! zaśmiał się Paweł. — Ty Skowronek, ja Soroka, ot nas dwoje ptaków, ale Sroka większa i piękniejsza. Czarna na niej sutana — a komeszka biała.
 Chłopię nic nie odpowiedział, a żyd zrobił minę jakby nazwisku nie wierzył, i powtórzył kilka razy pod nosem — Skowronek — Skowronek!!
 — A macie wy co pieniędzy z sobą? spytał Hahngold.
 — Jeden grosz biały, co mi go dał jakiś litościwy człowiek. —
 — W szaraczkowej kapocie — siwy — dorzucił żyd.
 — Właśnie. —
 — Znam go, mruknął żyd — zawsze jeden! zawsze ten sam!
 I dodał po cichu, do siebie: