Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Zygmuntowskie czasy Tom 2.djvu/62

 Proboszcz powracał już do klasztoru, nie mogąc nigdzie wywiedzieć się o Agacie, postanowił powrócić do domu, aby czuwać nad chłopięciem. Dnia tego późno już mu było powracać, chciał więc przenocować u Bernardynów, a nazajutrz rano odjechać.
 Żyd poszedł za nim aż do fórty, i widząc księdza wchodzącego do klasztoru, jakby się namyślił, zawrócił w miasto. Na zakręcie ulicy spotkał go zielono ubrany nieznajomy.
 — Ja was szukam, zawołał żyd łapiąc.
 — Mnie, a cóż?
 — Chłopiec jes
 — Gdzie.
 — Wiem gdzie, ale nie ma na to rady, bardzo się już sprawa rozmazała. Przyjechał tu ksiądz dowiadywać się o niego. On na wsi n księdza.
 — Daleko?
 — Koło Proszowic, ale Lagus go znajdzie, bo już poszedł szukać w tę stronę.
 Nieznajomy zamyślił się.
 — Trzeba kogoś więcej posłać, wyście mi przyrzekli, róbcież.
 Kampsor brał się za brodę i głową kiwał.
 — Naprzód by wiedzieć miejsce. Aj! aj, co mnie to pracy kosztuje!
 — Przynajmniej nie mówcie żeście nie zapłaceni!
 Żyd ramionami wstrząsł z pogardą.
 — Taka sprawa?
 I odszedł. Udał się wprost ztąd do szynkowni Krzaczkowej, którąśmy wyżej opisali. Tu jak zawsze nie brakło pijących i zgromadzenie pod wieczór zwiększone, szumnie się nad kuflami bawiło.