Rozpoczynając niniejszą pracę, miałem tylko zamiar oświetlić zbliska postać głównego przedstawiciela poezyi polsko-ukraińskiej, a to korzystając z obfitego materyału rękopiśmiennego, który nie był dostępny moim poprzednikom[1]); chciałem wydobyć poetę z ogólnikowej charakterystyki, z jakiej powszechnie jest znany, dając szczegółowy obraz jego duszy i poezyi, przede wszystkiem chciałem pokazać, jak on stał się takim, jakim został i zachował się w pamięci potomnej. O roztaczaniu szerszego tła nie myślałem. Ale to szersze tło własną siłą wcisnęło się do mojej pracy, rozsadziło pierwotnie nakreślone jej granice i rozmiary jej znacznie rozszerzyło. Dwa względy odegrały tu ważną rolę. Stosunek przyjacielski z Goszczyńskim i Michałem Grabowskim, na który sam poeta kładł wielki nacisk, nazywając go »osobnym poematem« w swojem życiu, domagał się szerokiego uwzględnienia, zwłaszcza, że nastręczał się do tego obfity materyał
- ↑ Autorami najobszerniejszych prac, obejmujących całość życia i twórczości B. Zaleskiego, są pp. Mikołaj Mazanowski i Stanisław Zdziarski.
