Strona:Józef Weyssenhoff - Cudno i ziemia cudeńska.djvu/213

—   207   —

ności Cudna, o zamku Kazimierza Wielkiego, o różnych ciekawych zabytkach, które ofiarował się nawet cudzoziemcowi pokazać i objaśnić.
 Ale Anglik nawet nie podziękował za uprzejmą propozycję i patrzył na Górkę blado-porcelanowemi oczyma, które nic innego nie wyrażały, jak tylko:
 — Co to mnie może obchodzić? — —
 Odezwał się niespodzianie:
 — A czy panowie możecie już eksportować drzewo?
 — Jakie drzewo? — zapytał z pewnem zdumieniem Górka.
 — Drzewo w klocach, albo w pierwszych przeróbkach: deski, futryny okienne, okna?
 Ponieważ Górka zaznaczył giestem, że nie wie, wyręczył go Edwin Szaropolski:
 — O ile wiem, transport jest dotychczas niemożliwy z powodu niedostateczności naszego taboru kolejowego.
 — Morzem?
 — Obmyślają dla nas dopiero dostęp do morza. Gdy nam przyznają Gdańsk, wtedy.
 Mr. Coach zamilkł. Zaczem dziennikarz, srodze cudeńskim akcentem, lecz zrozumiale, zapytał:
 — W Anglji rozumieją zapewne konieczność przyznania Gdańska Polsce?
 — Nie mam o tem zdania — odrzekł Anglik.