Strona:Józef Weyssenhoff - Cudno i ziemia cudeńska.djvu/235

—   229   —

 — Owszem — odrzekł Szaropolski, nie chcąc się legitymować przed nieznajomym.
 — Więc pan słyszał o czerwonej straży?
 — Słyszałem. Ale... — bo byłem czas pewien poza Cudnem — czerwona straż funkcjonowała za rządów Wichrowatego a mamy przecie rząd nowy, lepszy?
 — Może kiedy będzie? Tymczasem wszystko po staremu. I czerwona straż ciągle na miejscu. Ładna mi straż złożona z samych bandytów.
 Tymczasem zbliżyło się już czoło pochodu. Sąsiad targnął Szaropolskicgo za rękaw:
 — O! widzi pan? widzi pan?... tych dwóch na przedzie — jeden taki wilkiem patrzący, a drugi Żyd. — —
 — No, widzę.
 — To Polenow i Biberpelc — pełnej krwi bolszewiki!
 — Jakże ich pan zna?
 — A pan dlaczego nie zna? — Byli już w pismach fotografowani.
 — I chodzą sobie tak na czele naszych robotników?
 — Już ich dwa razy niby aresztowano za krwawe burdy i przeciwpaństwową agitację. Ale nazajutrz ich wypuszczają. I chodzą sobie, jak pan widzi.