Strona:Józef Weyssenhoff - Cudno i ziemia cudeńska.djvu/42

—   36   —

wybryki pornograficzne. Sam Wurm wystąpił z utworem oryginalnym, zatytułowanym „Wołanie przepaści“, wcale nie wesołym, gdyż warczało w nim od piorunów i buchało specyficznym swędem, który stanowił oryginalność poezji Wurma. Rozgłos tego poety sięgał daleko poza granice kawiarni; tylko dla walki o byt raczył tu być dyrektorem. Po kilku minutach szybowania zstąpił z wyżyn estrady i powrócił do niemieckiego szampana.
 A w przerwach programu artystycznego raz po raz jakaś para zrywała się do tańca.
 Gdy Wurma nie było przy stoliku, Edwin zagadnął Roberta:
 — Powiedz mi, czego oni tu chcą? do czego to wszystko zmierza?
 — Do czego?... do zabawy — odrzekł zdziwiony Robert.
 — Ej nie — to jakieś stowarzyszenie... jakaś robota — — —
 — Utop, Edwinku, filozofję w winku — zaimprowizował Robert dowcipną odpowiedź.
 Edwin zaś przypomniał, że Robert to nie Joachim i że nie warto z nim gadać o głębszym sensie pospolitych objawów życia.
 Gdy Wurm powrócił do stolika, jakaś dama młoda i strojna podeszła do niego.