Strona:Józef Weyssenhoff - Cudno i ziemia cudeńska.djvu/67

—   61   —

mającej ułatwiać otrzymanie pracy robotnikom, okazywał się wrogiem fabrykantów, bez których przecie nie może prosperować robotnik fabryczny. Zwrócił się więc do Bursztyna nieco obcesowo:
 — Więc pan nie może mi dostarczyć mydlarzy do mojej fabryki?
 — Kto panu to powiedział?
 — Wydało mi się z pańskiego sposobu traktowania rzeczy.
 — A pan jakby ją chciał traktować?
 — Chciałbym dostać zaraz robotników, bo fabrykę mam gotową do puszczenia w ruch.
 Bursztyn przeciągnął ramiona, jakby go opuszczała już furja walki za prawa ludu, i rzekł łagodniej:
 — Da się to zrobić — mamy w spisach mydlarzy — pociągnie to koszty za pośrednictwo.
 — Gotów jestem je ponieść.
 Bursztyn stawał się coraz milszym.
 — A jeszcze jedno — rzekł — czy pan w swej fabryce przewiduje udział w zyskach? dywidendę dla pracowników?
 — Nie mogę zaprowadzać dywidendy, bo niema tego zwyczaju u moich kolegów, a ja dopiero przystępuję do grona fabrykantów cudeńskich.