Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/124

—   118   —

znajdują się i gdzieindziej, poza ramami waszej organizacyi. Cóż ma właściwie wspólnego stowarzyszenie pracy kulturalnej z wyborami do Wielkiej Rady?
 — Stowarzyszenie jest... jest... do wszystkiego, wołał pan Apolinary, rozpościerając ręce w poszukiwaniu wyrazu.
 — Chce pan powiedzieć: uniwersalne?
 — Jak pan rzekłeś: uniwersalne.
 Pan Wapowski postąpił znowu kilkanaście kroków w milczeniu. Potem odezwał się do płomiennie patrzącego delegata:
 — Przyznać wam trzeba, że pierwsi tę kwestyę podjęliście i zorganizowali na szerszą skalę.
 — Pierwsi — i ostatni! — zawołał pan Apolinary, wielkiem cięciem przez powietrze zabijając wszelkie inne niepowołane stronnictwa, organizacye — i wątpliwości.
 Wapowski zatrzymał się w przechadzce i stanął naprzeciw ziejącego ogniem Apolinarego:
 — Panie delegacie! trochę zbyt absolutnie...
 Ale delegat już nic nie uwzględniał.
 — Absolutnie, dobrodzieju mój, solidarnie, kupą do celu — i basta.
 I podparł się oburącz pod boki, tytanicznie.
 Nie był to już ów Apolinary, polityk domowy, szukający na swej werendzie rozwiązania algebraicznych znaków stronnictw, mdły w gorliwości, chwiejny w pomysłach dla dobra ogółu, wieśniak