Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/141

—   135   —

 — Do załatwienia najpilniejszych spraw krajojowych, jak już mówiłem.
 — Nie. Zmierza do rozszerzenia swego wpływu i trudni się popieraniem swoich kandydatów do Wielkiej Rady.
 Na takie »dictum« Apolinary nie znalazł odpowiedzi. Ostatecznie Jan streścił bez wdzięku to, co daje się tak pięknie rozwinąć, opromienić i obnosić po rodzinnym kraju. Mówił jednak to samo, więc pan delegat zapytał:
 — Cóż w tem złego?
 — Nie byłoby nic złego, gdyby cele były zupełnie szczere, gdyby akcya podjęta była dla wyraźnego dobra kraju, gdyby solidarność była wyrozumowana, a nie ślepa i zależna od kilku osób, gdyby... Tyle jest zastrzeżeń, że ci ich nie wyliczę.
 — Bo ty zawsze panie Janie chciałbyś na swoją rękę. Dobrze oni to jednak mówią o tobie.
 — Jestem pewien, że ci panowie źle mówią o mnie. Nie jest mi to obojętne, bo przeszkadza w rzeczywistych robotach, ale zniosę i złą ich opinię.
 — Zła znowu tak nie jest. Broniłem cię gorąco.
 — Broniłeś? Zatem czyniono zarzuty.
 — Ii... bardzo tam ważne — nie. Jednak powiedziano mi o tobie coś takiego, że... obstupui. I chciałem cię nawet po starej przyjaźni zapytać.