Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/142

—   136   —

 — Co takiego?
 — Czy nie jesteś Masonem, dobrodzieju mój, i to szkockiego obrządku?
 Obstupuit tym razem pan Jan Rokszycki. Po chwili zaczął mówić energicznie:
 — Słuchaj, sąsiedzie. Masoni nie budują kościołów katolickich, a ja jednak budowałem. Szkockiego obrządku nie znam, ale mój polski obrządek jest jasny dla każdego, który mnie zna.
 — Nie alteruj się, kochany panie Janie. Skoro zapewniasz, że nie, już wypuściłem z uszu i z pamięci...
 — Ale cię to gryzło, póki nie miałeś pewności. Przyznaj? A widzisz, nie każdy ma chęć i sposobność przyjść do mnie i zapytać. Tymczasem plotka rośnie i zniechęca ludzi do mnie. To jest niedozwolony sposób działania.
 — At, słyszałem to tak, na uboczu — zagadywał pan Apolinary.
 — Zawsze jednak wyszło to z waszej grupy.
 — Nawet nie wiem, czy ktoś z naszych ludzi powiedział... Gdzieś, nie pamiętam, wyrwał się z tą bajką jakiś chłystek — komponował pan delegat dla osłonięcia swych przyjaciół politycznych.
 I przystąpił do wykonania głównego swego zamiaru:
 — Tandem tedy, dobrodzieju mój, gadajmy o rzeczy. Wracam z objazdu powiatu i skaptowałem, rzec mogę, wszystkich znaczniejszych, którzy