Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/144

—   138   —

że będzie kandydował. Ale cóż to? szafujesz mandatami poselskimi? trudnisz się także akcyą przedwyborczą?
 — Robi się i to. Mam pewne wpływy w komitecie — próbował mistyfikować pan delegat.
 — To działasz zapewne w porozumieniu z Kotulskim, który objeżdża grubszych kolonistów, właścicieli fabryczek, nawet gminy — i przygotowywa grunt do wyborów?
 — Gdzie objeżdża? kiedy? — zapytał pan Apolinary, blednąc.
 — Krąży w naszym powiecie i w sąsiednich. Wczoraj był tu w pobliżu o kilka wiorst. Podobno chciał się widzieć ze mną, ale wymówiłem się.
 Po dłuższem milczącem zdumieniu pan Apolinary powrócił do rozmowy:
 — Aa, to widać już zaczął... Mówił mi, ale nie wiedziałem, że już zaczął... To dobrze.
 Wcale dobrze nie było. Nasz delegat dowiadywał się po raz pierwszy o zabiegach Kotulskiego w powiecie, gdzie on, Apolinary, jest urzędowym reprezentantem Stowarzyszenia. Przeczuwając jakąś niespodziankę, był urażony i stropiony. Ale starał się utaić swe wzruszenie, więc odwrócił rozmowę:
 — Skąd ty wszystko wiesz zawsze, dobrodzieju mój?
 — Skąd? — uśmiechnął się pan Jan — jestem stowarzyszony.