Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/172

—   166   —

opisać serye wrażeń i rojeń, przez które przechodził rozkoszujący się polityk.
 — Ten chyba nie nasz?... znaczna persona, ale nie słyszałem, aby do nas należał??... Układ dyplomatyczny?... Dobrze.
 — Czesław Gzubski?... Nie znam.
 — Józef Pasterkowski... Także nie znam.
 — Antoni hrabia Kostka. A tak — należało się. Ja mu zawsze mówiłem: nie wykręcisz się, hrabio, od poselstwa. Mój kandydat.
 — Jaromir Gawłowski... Co? Gawłowski?! Ale to przecie nie ten. Memu sąsiadowi Ignacy.
 — Joachim Sternstein-Gwiazdowski. To było nieuniknione. Choćby za lokal.
 Pan Apolinary zbliżał się do kandydatów swojej ziemi, ale w tem miejscu papier uprzednio już załamał, aby przypadkiem nie rzucić okiem przed koleją. Nareszcie z bijącem sercem doszedł do załamania, podłożył palec i powoli papier wyciągał, żeby nie odrazu wyczytać nazwiska, które miały mu zajaśnieć.
 Na palcu ukazało się najprzód nazwisko wcale delegatowi nieznajome, a potem:
 — Jan Rokszycki... Pan Jan! brawo... Ale cóżeście mi na niego nagadali?? I nie stowarzyszony i nie zachwalany, a taki musiał wyleźć. Ja to zawsze mówiłem. No, teraz ostatni:
 — Feliks... Co za Feliks?!... Kotulski!
 — A niechże was wszyscy dyabli!