Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/26

—   20   —

 — Gdyby moja kandydatura postawiona była na wyborach, namyśliłbym się... pomówiłbym z Rokszyckim...
 — Już się wybory odbyły; jesteś pan wybrany.
 Tu Apolinary podskoczył na krześle.
 — Gdzie?! jakie wybory?! Nie czytałem, nie słyszałem...
 — Byłeś pan wskazany przez swą nieposzlakowaną opinię i przez komitet centralny. Zresztą głosowali za panem panowie Gawłowski i Pawłowski, ludzie zaufani.
 — Ach, ci?!... bardzo mi pochlebia... ale jakżeż to? przecie wyborów naprawdę nie było.
 — W naszych warunkach nie może być naprawdę wyborów. Były takie, jakie być mogły.
 Pan Hyc powiedział to szybko, byle zbyć; traktował tu widać wybory jako materyę podrzędną, wobec wyjątkowych warunków. Wyjątki bowiem potwierdzają regułę (byle nie zbyt liczne). Zato następujące słowa wyrecytował tonem uroczystej inwestytury:
 — Zaufanie współobywateli powołuje pana do przedstawicielstwa. Mamy nadzieję, że nie zechcesz się pan uchylić od tak zaszczytnej posługi?
 — Nie uchylam się... zapewne... ale dajcie mi trochę czasu do namysłu, dobrodzieje moi... to jest: do rozmowy z Rokszyckim.
 Tu zabrał głos pan Kotulski: