Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/66

—   60   —

 — Nawet pobożny. Tylko z tą nową nauką...? Najlepiej sam go zawołaj i zapytaj, czego się uczy.
 Natychmiast to uczyniono.
 — Od czego zaczęliście lekcye z panem Demlem, mój chłopcze?
 — Od fizyologii, proszę tatki, i od pochodzenia człowieka.
 Pan Apolinary zaperzył się. Jest! — pomyślał — wjechał mu już do głowy Darwin z małpą!
 — Więc niby od kogoż to m am y pochodzić, ja i ty, naprzykład?
 — Ja pochodzę od tatki, tatko od swego ojca i tak dalej. Ale wszyscy my pochodzimy od protoplasmy.
 — Masz tobie! — trzepnął się po udach pan Apolinary i zwrócił się z niemem pożałowaniem do żony.
 Znowu rzekł do syna:
 — A glina gdzie? Zapomniałeś, że Pan Bóg ulepił pierwszego człowieka z gliny? — Glina może się dzisiaj nazywać protoplasmą — odparł roztropny Janek.
 — A! to co innego... tak mi więc gadaj! Kataplazma czy protoplazma — to wolno. Tylko mi nie zapomnij, synku, o religii ojców twych i twojej. Jednego cię mamy, nie uczynisz nam wstydu.
 Przygarnął syna, potem pocałowała go matka, i na tem rozrzewnieniu poprzestano tymczasem