Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/79

—   73   —

 — Bardzo proste: — odrzekł delegat — solidaryzować się z uchwałami komitetu.
 — Dobrze. A czy nie będzie przypadkiem jakich kosztów?
 — No... niby... jakaś ofiara z włóki na cele ogólne.
 — Tego nie mogę. Znasz moją sytuacyę, kochany panie Apolinary.
 — Rozumiem. Już ja tam przedstawię — zrobimy wyjątek.
 Pruszczyński otworzył szeroko oczy.
 — Widzę, że sąsiad posiadasz nie byle jakie wpływy.
 — A no, jestem tymczasem delegatem z naszego powiatu.
 — A toś się pan rozwinął!
 Pan Apolinary miał chwilę słusznego zadowolenia miłości własnej. Ale dodał skromnie:
 — Sługa sług narodowych...
 Przyszło z kolei wtajemniczenie w ściślejszy program, oddanie drukowanych odezw, opowieść o wypadkach warszawskich — uczta wiernych (agape).
 Już powiew chłodniejszy wchodził przez otwarte okna i łagodne oświetlenie wieczoru tonowało krajobraz wdzięczniej, przysłaniając otwarte rany budynków, kładąc dyskretne cienie na mniej porządne zakątki gospodarskie. Stare lipy w alei wyglądały teraz wyższe i bogatsze w barwę. Pan