Strona:Józef Weyssenhoff - Narodziny działacza.djvu/92

—   86   —

moje, każ dawać kolącyę ze wszystkiemi przystawkami. Grand wystompé na przyjazd naszego delegata — starka Nr 1 — burgund od księcia Kocia wygrany o zakład. Ananasa każ podać.
 — Masz ananasy w domu?
 — Dlaczego nie miałbym ananasów? Do miasta pięć wiorst. Śniegotko, bądź łaskaw dać stosowne rozkazy, bo mnie ani oderwać od naszego luminarza.
 — Jakiego tam luminarza — odparł skromnie Apolinary — sługa sług narodowych... A skądże to już wiesz o mojej funkcyi?
 — Jabym czego nie wiedział! Stugębna sława trąbi o twojej działalności, a jabym nie wiedział? Zastanów się człowiecze, aczkolwiek delegacie!
 — To może już należysz? podpisałeś?
 — Co to, to nie.
 — A dlaczego?
 — Zwietrzyłem tam jedną jarzynę, której nie znoszę.
 — Co znowu? jaką jarzynę?
 — Karotkę... no, nie rozumiesz? — składkę pieniężną.
 — A, mój Rysiu, przyznam ci się — rzekł gorąco pan Apolinary — że gdy kto ma na ananasy, to może znaleźć grosz i na cele publiczne.
 — Ananasy — to podtrzymywanie handlu krajowego. A składka — to podtrzymywanie jaśnie wielmożności komitetu.