14
sach imiennych osób składających zakon, z dodaniem historji dawnych świątobliwych osób do zakonu należących oraz «benefaktorów», to jest ludzi świeckich, którzy darami zakon spomagali. Tak też ułożony jest Kalendarz Jezuicki większy przez ks. Jana Poszakowskiego, drukowany w Wilnie, u Jezuitów roku 1740. Zachowując format podówczas ordynaryjny, czwórkę, kalendarz ten, po dedykacji jak należy, Radziwiłłom, podaje naprzód na wszystkie dni roku pamiątki zasług różnych dawnych Jezuitów; drukuje następnie, już ciekawszy Catalogus wszystkich obecnych członków zakonu, a następnie jeszcze ciekawszy spis dobrodziejów. Ale autor, ks. Jan Poszakowski czuje, że taki kalendarz przez szerszą publiczność, a tem bardziej przez zwolenników naprzykład... Benedyktynów, nie będzie z dostatecznym zapałem przyjęty, wydaje więc w tym samym roku 1740 Kalendarz Jezuicki mniejszy w dwunastce pełen także chwały zakonu S. J. ale zawierający już i «seriem senatu», dygnitarzy i urzędników koronnych i litewskich.
Ten ks. Jan Poszakowski, wielki skądinąd pogromca dyssydentów, miał też powołanie do kalendarzy, bo wydaje ich znaczną ilość w Wilnie od roku 1737, jak Kalendarz historyczny i polityczny, wspomniane wyżej Kalendarze Jezuickie, Kalendarz
