Strona:Józef Weyssenhoff - Syn Marnotrawny (1905).djvu/96

—   88   —

bankiem? nad panem Blanc? nad dobrym księciem?
 — A niech ich dyabli! Ale dlaczego Żyd wygra, a porządny człowiek nigdy?
 — Krupierzy są przez Żyda opłaceni.
 — Co pan opowiada! Tutaj jest kontrola bezwzględna i nieomylna.
 — Uważajmy. Znowu maksymum...
 Rubenson wygrywał. Rączki pani de Sertonville uwijały się w kierunku od środka stołu do uśmiechniętego towarzysza i sprawiały się dokładnie, chociaż tak lekko i niedbale. Nareszcie Rubenson doszedł do zamierzonej na dzisiaj cyfry i odepchnął się od stołu. Rzucił paręset franków w formie gratyfikacyi spoconym krupierom, którzy przyjęli je z głośnem »podziękowaniem panu baronowi«.
 Fernanda pociągnęła Kobryńskiego za sobą do atrium.
 — Wracam dziś z panem do Nizzy powozem.
 — Ze mną?! Służę z radością. Pozwoli mi pani odpowiednio urządzić się.
 — Mam swój powóz, obstalowany na godzinę jedenastą, po obiedzie.
 — To już nie będę mógł powrócić pociągiem do Monte Carlo?
 — Czy pan chce wracać?
 Proste to zapytanie wypowiedziała naturalnie, nie zajrzawszy nawet w oczy Kobryńskiemu, ale