Strona:Józef Weyssenhoff - Unia.djvu/208

—   200   —

adwokat?.. Przyślę pani technika leśnego, to lepiej!
 — Niech pan przysyła technika!
 — Cóż dalej? — pytał Kazimierz właściwie sam siebie, cały zatopiony w wyszukiwaniu stosunków choćby handlowych między Koroną a Litwą.
 — Niech pan myśli o nas... ciągle.
 — To przedewszystkiem i nadewszystko.
 — I napisze pan do mnie zaraz, co się dzieje na szerszym świecie.
 — Napiszę zaraz, choćby jutro, tylko że zatrzymam się kilka dni w Wilnie. Jeżeli to można nazwać szerszym światem...
 — Proszę pisać skądkolwiek. Pan sam jest szerszym światem.
 W półmroku sali dostrzegł jednak Kazimierz po zmianie twarzy Krystyny, że się zarumieniła. Chwycił z rozkoszą ten rumieniec dla siebie.
 — Wykonam rozkaz sumiennie. A pani mnie odpisze?
 — Dokąd?
 — Do Wilna, do hotelu ***. Podam adres do Warszawy i do Ziembowa, majątku mego ojca. Wymienię to wszystko dokładnie w liście.
 — Niech pan zaraz powie. Ma pan ołówek?
 Kazimierz dobył z kieszeni kartę i napisał na niej wszystkie trzy adresy. Krystyna wzięła tę kartę i przyglądała się jej, jak nowemu