Strona:Józef Weyssenhoff - Unia.djvu/297

Ta strona została przepisana.

— 289 —

mrugając przemyślnie oczyma. Zwinął się potem, jak chwiejąca się fryga, i pobiegł do kuchni:
— Tak i będzie. — Nasamprzód podróżnego w dom przyjąć, głodnego nakarmić...