Strona:Józef Weyssenhoff - Unia.djvu/316

—   308   —

 — Bajki. — — Do klasztoru wstępujesz Krysia, słyszałem?
 — A to co znowu?! Ksiądz Antoni ofiarował mi mieszkanie na pewien czas. Potem... nie wiem jeszcze.
 — Dobrze zrobiłaś, Krysiu, że uciekłaś z Rarogów. To morowa buda.
 Krystyna uśmiechnęła się, lecz zmieniła przedmiot:
 — Cóż to wy tak długie w tym roku macie wakacye?
 — Ee! — machnął Miś — dogonim.
 Znowu on zapragnął mówić o czem innem.
 Zapytał z wielką powagą:.
 — To Kazio mieszka w miasteczku?
 — Jaki Kazio?!
 — No pewno, że nie Chmara pułkownik, ale Rokszycki. Widziałem go tylko co: piją z Benem Chateau-Ponikszta i zakąsują żydowską kiełbasą... A pułkownik podobno w łeb sobie palnął, że dostał od ciebie kosza.
 Krystyna mieniła się na twarzy, ale spostrzegłszy prędko, że Miś bredzi, byle tylko nazwać parę osób i złowić wrażenie, jakie jej sprawiają te nazwiska, rzekła prawie gniewnie:
 — Przestań! odwykłam już od tych dowcipów.
 Miś spoważniał niby, chwycił się za prze-