Strona:Józef Weyssenhoff - Unia.djvu/318

—   310   —

I ludzie gadają o tobie, że mieszkasz w lesie z Sidorkiewiczem.
 — A wy jak dowiedzieliście się, gdzie mieszkam?
 — Ho, ho! my z Jurkiem wszystko wiemy. Ale możemy nie mówić, kiedy nie każesz.
 — Wolę, żeby wiedzieli, że tu jestem, niż w lesie. Tylkobym nie chciała mieć wizyt żadnych.
 — Tak my powiemy, że w poście i modlitwie, pod opieką dziekana i trzech księży przygotowujesz się do zmiany stanu...
 — Najlepiej powiedzieć prawdę, gdy kto zapyta.
 — Aha! — przypomniał sobie Miś — czy wiesz, że Budziszówna z Wiszun wychodzi za Stasia Kmitę?
 — Dlaczegóż nie mówisz?! — zawołała Krystyna radośnie. — Jakże się to stało?
 Miś uśmiechnął się zbereżnie:
 — Czy ja wiem, jak się to stało? On ją sobie upatrzył, a ona jego. Powiedzieli to sobie mocno gdzieś w krzakach, no i zrobione.
 — Nie pytam o to — rzekła Krystyna z niesmakiem — ale czy dawno był taki projekt?
 — Nowy, podobno. Wszak ona miała niby wychodzić za Kazimierza Rokszyckiego.
 Sprawdził odblask tego nazwiska na twa-