Strona:Józef Weyssenhoff - W ogniu.djvu/119

—   115   —

 Władysław Kostka zaciął zęby.
 Zawiązała się urywana rozmowa o szczegółach redakcyjnych między Antonim Kostką, a Feliksem Kotulskim.
 — Świetny artykuł, panie Feliksie, we wczorajszym wieczornym o »ciągłości ideałów«!
 — To pierwszy z cyklu, który przygotowałem — odrzekł Kotulski, spuszczając powieki bez uśmiechu.
 — Ach, to pan pisał?
 — Tak jest. Podpisałem przecie: F. K.
 — Nie zauważyłem. A kto pisał, jeżeli wolno wiedzieć, artykuł: »Fundusz szkolny zapewniony«?
 — To studyum zawdzięczamy naszemu profesorowi — odrzekł Kotulski, wskazując oburącz na Łokietka.
 I tak dalej szłaby rozmowa, gdyby nie wpadł do gabinetu zziajany reporter, który wyglądał jak goniec z Maratonu, lecz nie z obozu zwycięzców.
 — Proszę panów, w fabryce Baryczki rzeź! Banda prowadzona przez Szmula Krótkiego napadła formalnie na robotników z naszego związku. Jest już kilkanaście ofiar...
 — Z której strony? — zapytał żywo Mochnaczyński.
 — Przeważnie z naszej. Teraz wojsko doszło do fabryki i pierze z karabinów po ulicy, jak mu