Strona:Józef Weyssenhoff - W ogniu.djvu/20

—   16   —

nem mieszkaniu, tymczasowo urządzonem na restauracyę, pełnem dymu i wyziewów taniej kuchni z przeważającą wonią cebuli.
 — Paradnie tu nie jest, ale posilić się można — rzekł Demel i zwrócił się do służącej, młodej Żydówki:
 — Jest co świeżego do jedzenia, towarzyszko?
 — Wsistkie szwieże — ryba, pieczeń huzarske, majoneza...
 Demel spojrzał pytająco na Budzisza.
 — A dawajcie choćby wszystko po kolei. Będziemy próbowali — prawda? — A piwo jest?
 — I piwo jest i wódka jest i chleb dżyszejszy jest.
 — Ależ to ziemia obiecana!
 Wyszukali sobie miejsce w mniejszym pokoiku, w którym nikt nie siedział. W paru innych kilkanaście osób jadło z szarego fajansu w kwiaty, na stołach nie pokrytych obrusami. Dla nowoprzybyłych, zapewne z powodu obiecującej powierzchowności pana Apolinarego, służąca przyniosła obrus, serwety i platerowany serwis do octu i Widocznie nawet w tem gnieździe socyalizmu równość i braterstwo podlegały wpływom cenzusu majątkowego.
 Gdy podano do przekąski pulchny biały chleb, pan Apolinary zauważył z zadowoleniem, że oddawna nie kosztował świeżego pieczywa i szukał objaśnienia, dlaczego restauracya i piekarnia tutaj