Wiedeńskich“ — podkreślić należy z całą stanowczością. Nie „Traktaty“ bowiem Wiedeńskie stworzyły Królestwo Polskie jako państwo. Cały stosunek „Traktatów“ do sprawy polskiej polegał na tem, że formalnie przywróciły one istniejącemu już państwu polskiemu tytuł Królestwa[1], obcięły natomiast do ostateczności terytoryum, zabierając Królestwu Gniezno, Poznań, Kraków, za co w dalekiej przyszłości miało otrzymać Litwę i Ruś, oraz narzuciły unię z Rosyą i dynastyę.
Rzeczą historyi, nie zaś polityki, jest omawianie kwestyi, dlaczego przed stu laty z górą pokolenie ówczesne zdołało wywalczyć sobie państwo w szczupłych granicach 1812 roku i dlaczego nie mogło nawet tego terytoryum uchronić przed uszczupleniem, państwa zaś przed złowrogą dlań unią z Rosyą. Dla polityki jest to jedynie fakt, z którym liczyć się musi, tak samo, jak z faktami detronizacyi narzuconej przez Kongres Wiedeński dynastyi, zerwania narzuconej z Rosyą unii, osiemdziesięcioletniej przeszło okupacyi rosyjskiej, którą dopiero bieg wypadków obecnej wojny usunął, i wreszcie postanowienia mocarstw centralnych, aby utworzyć z ziem wydartych Rosyi niezależne państwo Polskie, t. j. pewnego rodzaju „restitutio ad integrum“. Zadaniem naszej polityki narodowej w obecnej chwili jest prowadzić dalej dzieło pokolenia 1831 r., które zbrojną ręką stargało narzucone państwu polskiemu więzy oraz rozsadziło ciasne łoże Prokrusta — szczupłe granice Kongresówki, w które Kongres państwowość polską siłą wtłoczył.
Z usunięciem przemocy rosyjskiej dla nas Królestwo Polskie jest państwem niepodległem, wskutek wyniku wojny okupowanem przez armie mocarstw centralnych. Państwo to musi być wzięte za punkt wyjścia do wszelkich kon-
- ↑ Walka dyplomatyczna o tytuł Królestwa Polskiego ma swoją bardzo bogatą i ciekawą historyę, czekającą obrobienia. Pierwsze proklamowanie Królestwa miało miejsce w akcie Gieneralnej Konfederacyi Warszawskiej 1812 r. „Królestwo Polskie jest przywrócone i naród w jedno ciało połączony“.
