Strona:J. I. Kraszewski - Wspomnienia Odessy, Jedysanu i Budżaku T.II.djvu/15

13

15. LIPCA

 Obaj Atamani poczną do zgody zachęcać poróżnionych.
 — Pogodzcie się bracia, zaspokojcie jeden drugiego — żeby daléj nie kłopotać starszyzny.
 A obwiniony pokłoniwszy się znowu Atamanom, powiada tak:
 — To coż, ojcowie, kiedy chce ode mnie zawiele. — Nakoniec Atamani widząc jego upor, pytają go po raz ostatni.
 — Coż bracie, nie chcesz go zaspokoić?
 — Nie, ojcowie, wola wasza, nie mogę — i kłania się nizko im obu.
 — Chodźmyż teraz bracia, wszyscy czteréj do sędziego wojskowego, co to powie Sędzia.
 — Dobrze, — odpowiadają Kozacy Atamapom — poczekajcie tylko ojcowie, schodzim na rynek i kupim po kołaczu. — Potém wszyscy czteréj idą do Sędziego wojskowego, a wszedłszy do Kurzenia, naprzód Atamanowie kłaniają się i nazywając Sędziego po imieniu mówią:
 — Bywaj nam zdrowy panie dobrodzieju. —
 Sędzia nawzajem odpowie:
 — Zdrowi bądźcie panowie Atamani, proszę