Strona:J. Servieres - Orle skrzydła.djvu/100

statecznych objaśnień od żołnierza straż pełniącego, Jerzy zbliżył się do podróżnych.
 Ujrzawszy przed sobą kobietę, ukłonił się z uszanowaniem, na co oddano mu ukłon cokolwiek dumny.
 — Życzeniem pani jest wejść do naszego obozu? — zapytał.
 — Tak jest — odparła młoda kobieta — jestem księżniczka Wanda C. W ważnej sprawie pragnę widzieć się z generałem Bonaparte.
 — Czy posiadasz pani listy polecające?
 — Nie — odparła po chwili — a jednak muszę się widzieć z generałem.
 Jerzy się zawahał. Wanda patrzyła tak błagalnie, tyle było prośby i smutku w jej oczach, iż nie miał odwagi dać jej odmownej odpowiedzi.
 — Przedstawię generałowi żądanie pani — rzekł, poczem uderzywszy konia ostrogą, pomknął, jak wicher do gromadki oficerów.
 Nie długo przybyli czekali na jego powrót; niebawem stanął przed księżniczką, mówiąc:
 — Generał Bonaparte udzieli pani jutro żądanej rozmowy. Dzisiaj uprasza, ażebyś zechciała udać się do poblizkiego miasteczka; mam rozkaz odprowadzenia pani i wyszukania dla niej kwatery.
 — Przyjmę tę usługę z wdzięcznością — odrzekła księżniczka — widzę, iż zdobyłam sobie względy generała.
 — Wspomniałem generałowi, iż niepodobna jest podejrzywać pani o złe zamiary, jakkolwiek jesteś cudzoziemką.