Strona:J. Turgeniew - Z „Zapisek myśliwego”.djvu/119

 — Ja, bo nigdy spać nie mogę.
 — Jakżeż to?
 — A tak: zasypiam sam nie wiem dlaczego, leżę, leżę i czasem zasnę.
 — W takim razie pocóż się pan kładzie, jeżeli panu spać się nie chce?
 — A cóż mam robić?
 Nie odpowiedziałem na to pytanie mego sąsiada.
 — Dziwi mnie — rzekł po krótkiem milczeniu — dlaczego tu nie ma pcheł. A zdaje się, gdzieżby być mogły, jeżeli nie tu?
 — Tak to wygląda, jakbyś pan żałował, że ich nie ma.
 — Nie, nie żałuję, ale we wszystkiem lubię konsekwencyę.
 Oho! pomyślałem sobie, jakich wyrazów używa!
 Sąsiad znów milczał.
 — Chcesz się pan ze mną założyć? — rzekł po chwili dość głośno.
 — O, co?
 Mój sąsiad zaczynał mnie bawić.
 — Hm, o co? Jestem przekonany, że masz mnie pan za głupca.
 — Zmiłujże się pan — zawołałem z podziwem — zkąd?
 — Za stepowca, nieokrzesanego, przyznaj pan.
 — Nie mam przyjemności znać pana, zkądże więc możesz pan wnosić...
 — Zkąd? po dźwięku pańskiego głosu. Odpowiada mi pan tak niedbale... a ja wcale nie jestem taki, jak pan myśli.