Strona:J. Turgeniew - Z „Zapisek myśliwego”.djvu/147

Siergieju Siergiejewiczu, wpierw zaś byłem kucharzem i także nie w mieście, tylko tak, na wsi.
 — U kogóż byłeś kucharzem?
 — U dawnego pana, Afanasja Nefedycza, wujaszka Sergieja Sergiejewicza. Lgow kupił właśnie wujaszek, a siostrzeniec otrzymał go w spadku.
 — A od kogo kupił?
 — Od Tatiany Wasilewny.
 — Cóż to za Tatiana Wasilewna?
 — A ta, która umarła w zeszłym roku, pod Bołchowem, czy pod Karaczowem, jako panna. Za mężem nie była. Nie zna pan? Dostaliśmy się jej po ojcu Wasiliu Siemionowiczu... Długo ona nad nami była... dwadzieścia latek...
 — Cóż i u niej byłeś także kucharzem?
 — Rzeczywiście naprzód byłem kucharzem, a potem zostałem „kofeszenkiem“ (kawiarzem).
 — Czem?
 — Kofeszenkiem.
 — Cóż to za służba?
 — Nie wiem, proszę pana. Byłem przy bufecie i nie nazywałem się Kuźma, tylko Antoni, gdyż pani tak kazała.
 — Więc prawdziwe twoje imię jest Kuźma?
 — Kuźma.
 — I ciągle byłeś kofeszenkiem?
 — Nie; nie ciągle, byłem i aktorem.
 — Czy być może?
 — A jakże; byłem... na teatrze grałem. Nasza pani teatr u siebie zaprowadziła...
 — Jakież ci role dawano?
 — Co pan rozkaże?