Strona:J. Turgeniew - Z „Zapisek myśliwego”.djvu/63

chociaż słabe chlapanie i bulgotanie pod samem mojem uchem. Podniosłem głowę...
 Co się dzieje? Leżę w tarantasie jak przedtem, a dookoła tarantasa i nie więcej jak pół arszyna od jego brzegów gładka powierzchnia wody, oświetlona przez księżyc, drga i błyszczy maleńkiemi srebrnemi zmarszczkami. Patrzę przed siebie: na koźle, pochyliwszy głowę, zgarbiwszy plecy, siedzi jak manekin, Filofej, a jeszcze dalej, ponad błyszczącą wodą, krzywa linia duhy, dalej końskie głowy i grzbiety i wszystko tak nieruchome, tak ciche, jak gdyby w zaczarowanem królestwie, we śnie legendowym. Rzuciłem okiem po za siebie, ależ znajdujemy się na środku rzeki, brzeg jest o trzydzieści kroków od nas!
 — Filofej! zawołałem.
 — Czego?
 — Jakto czego? Zmiłujże się człowieku, gdzież my jesteśmy?
 — W rzece.
 — Ja widzę, że w rzece. Ale my tu się zaraz utopimy. To ty tak wbród przejeżdżasz? Co! Ale ty śpisz, Filofeju, odpowiadajżeż!
 — Troszeczkem się omylił, odpowiedział mój woźnica. Licho nadało, wziąłem się trochę w bok i teraz trzeba czekać.
 — Jakto? poco czekać? Na co my tu będziemy czekali?
 — A niech-no kudłaty wymiarkuje; w którą stronę on się zwróci, tam trzeba jechać.
 Podniosłem się na siedzeniu, łeb kudłatego nie poruszał się nad wodą, tylko przy świetle księ-