Strona:Jadwiga Bohuszewiczowa - Szlachetność serca.pdf/49

ma palcami podniosłem zdobyty skalp do góry. Potem po dywanie, jak po trawie doczołgałem się do drzwi, które zamknąłem bez szelestu i jak bomba wpadłem do uczelni.
 — Mam skalp profesora! — zawołałem. — Może macie pas to przyczepię do niego moją zdobycz! W mgnieniu oka wszyscy chłopcy otoczyli mnie dokoła, wołając jeden przez drugiego:
 — Wiwat! Niech żyje Jerzyk!
 — Wypędzą cię!
 — Profesor wścieknie się ze złości!
 — Jakiś ty odważny!
 — Schowaj to!
 — Pokaż, jak to wygląda!
 Pokazałem wszystkim, potem każdy z chłopców włożył sobie mój skalp na głowę, aż wreszcie ubrali mnie w niego, postawili na stole i Jack Bens rzekł poważnie: „Uciszcie się, Jerzyk będzie miał wykład!“
 Zrobiłem odpowiednią minę, założyłem ręce za plecy, jak to zwykle czyni pan Pitkins, odchrząknełem i zacząłem najgrubszym, na jaki się zdobyć umiałem, głosem: „Panowie, dzisiaj chcę zwrócić waszą uwagę na królestwo zwierząt, które bywa najrozmaitszych kształtów i