Strona:Jakob Wassermann - Dziecię Europy.djvu/14

 Jesienią roku 1900 pojawia sie jego romans „Renata Fuchs“. Nieco wcześniej, w lecie tego roku, w Alt-Aussee zapada mające ważny wpływy na dalsze jego losy postanowienie ożenienia się.
 W domu narzeczonej napotyka mocno określone linje zachowywanych z umiłowania tradycyj — formy istnienia, będące w sprzeczności z ową wąską małostkowością, która znarowiła ongi jego własne życie duchowe; napotyka kształty życiowe, znajdujące się nadto w najjaskrawszej sprzeczności z tem wszystkiem, co przeżył tak często śród cyganerji literackiej w Monachjum. Widzi tu nieograniczony autorytet głowy rodziny, odpowiednio do starych patrjachalnych zasad i stosunków, ale ów autorytet panuje w atmosferze wolności, rozmachu i spotęgowanych w rozwoju interesów duchowych i talentów. Wassermann odmalował bodaj osobę swego teścia w postaci prezesa trybunału Feuerbacha w powieści „Kacper Hauser“ — odmalował imponujące rysy i słabe strony tej indywidualności. Wesoła anegdota o oświadczynach Wassermanna jest nader charakterystyczna. Nieco szorstko zapytał przyszły teść młodego poetę: „A jakie są pańskie dochody?“ — „Pewnych nie mam nawet 10 halerzy.“ Naówczas stary jegomość roześmiał się serdecznie i rzekł zadowolony: „Pańska uczciwość podoba mi się. Jesteś dla mnie wymarzonym zięciem.“
 Surowość wychowania i obyczajów w połączeniu z pełnem zapału poszanowaniem osobowości, to było zasadą naczelną tego domu, w którym ciepło serdeczne, wysoka intelegencja i takt matki harmonizowały z resztą Otoczenia.
 W dniu 6. stycznia r. 1901 nastąpił ślub poety. Postanowiono, że pierwszy rok młodzi spędą we Włoszech.
 Wassermann poczynił przygotowania do swego nowego dzieła „Aleksander w Babilonie“, w pomarańczowym ogrodzie z widokiem na morze w Nervi. Zarabiając równocześnie pracą literacką na utrzymanie, uprawiał owe szerokie studja, które zajmowały go przez cały rok jeszcze w czasie owej podróży po Włoszech.