nie można wysnuwać jakichkolwiek zarzutów przeciwko konsystorzom ewangelickim.
Uwagi powyższe stwierdzają, jak sądzę, w sposób niewątpliwy, że unieważnienie przez konsystorze katolickie małżeństw, zawartych przy udziale duchownych ewangelickich, jako nie oparte na żadnym przepisie prawa obowiązującego, stanowi bardzo dotkliwe i przykre w skutkach nadużycie. Usunąć te anormalne stosunki może jedynie ustawa ratyfikacyjna, wydana w związku z układem, jaki na podstawie art. 114 us. 2 Konstytucji ma być zawarty z Kurją Rzymską, celem oznaczenia stosunku państwa do kościoła katolickiego, ustawa, która wyjaśni, czy przewagę w Polsce posiada rzymskie prawo kanoniczne, czy na Konstytucji oparte, polskie ustawodawstwo sejmowe.
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Rzeczypospolitej Polskiej uznaje wszystkie księgi kanoniczne Starego i Nowego Testamentu jako jedyną zasadę i normę wiary i życia, tudzież wszystkie księgi symboliczne Kościoła Ewangelicko-Luterskiego, mianowicie: wyznanie wiary Apostolskie, Nicejskie i Atanazjańskie. Nieodmienną Konfesję Augsburską, Apologję tejże, Artykuły Szmalkaldeńskie, Mały i Duży katechizm D-ra Marcina Lutra oraz Formułę Konkordji, które to księgi symboliczne zawarte są w Księdze Konkordji z roku 1580.
Do Kościoła Ewangelicko- Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej należą wszystkie osoby wyznania ewangelicko-luterskiego w kraju zamieszkałe, o ile formalnie nie wystąpiły z tego Kościoła, lub o ile nie należą do odrębnej organizacji kościelnej.
Jednota ewangelicko-augsburska w Rzeczypospolitej Polskiej pod względem administracyjnym dzieli się na djecezje (senioraty),
