W razie wymagania przez Kościół interwencji władzy państwowej przy ściągania podatków mają zastosowanie przepisy następujące:
Każda uchwała, dotycząca rozkładu podatków, wymaga zatwierdzenia właściwej władzy państwowej.
Decyzja w sprawie zatwierdzenia powinna nastąpić w ciągu miesiąca od czasu zakomunikowania właściwej władzy państwowej uchwały, dotyczącej rozkładu.
Władza państwowa może odmówić zatwierdzenia tylko w tym wypadku, gdy uważa obciążenie parafji za zbyt wysokie lub rozłożone niesprawiedliwie. Wówczas uchwała w przedmiocie rozkładu winna być przejrzana powtórnie na zwołanem w tym celu zebraniu parafjalnem w obecności delegowanego komisarza rządowego lub po wysłuchaniu opinji jego na piśmie. Zebranie powtórne rozstrzyga sprawę ostatecznie.
O zatwierdzonym rozkładzie podatków należy ogłosić w kościołach i domach modlitwy w dwie następujące po sobie niedziele.
Rozkład w ciągu dwuch tygodni winien być złożony do przejrzenia w kancelarji kościelnej.
W ciągu miesiąca od ostatniego ogłoszenia każdemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia przeciwko rozkładowi. W poszczególnych wypadkach rozstrzyga wyższa władza w Kościele. Złożenie zażalenia nie wstrzymuje wykonania.
Przepisy art. 14 i 15 stosują się też odpowiednio przy ściąganiu ogólnych podatków kościelnych.
