Strona:Jan Łada - Antychryst.djvu/160

 Naczelny dyrektor protestował. Każe przywieść wskazanych przez nią do gabinetu... Ale ona stała przy swojem.
 — Muszę być między nimi i nikt mi nic będzie towarzyszył.
 Dostojnicy patrzyli na siebie zakłopotani. Ale rozkaz był wyraźny. Poprowadzono ją do skrzydła, zajmowanego przez więźniów.
 — Znajdzie się wasza dostojność wśród ludzi, nie zasługujących na jej względy ani na zaufanie, — zauważył naczelnik więzienia. Nie wiem nawet, czy bezpiecznie będzie zostawiać ją z tymi straceńcami sam na sam!
 — Nie obawiam się! Czy mógłbyś pan mi powiedzieć, za co właściwie ich uwięziono?
 — O, tak! Wszyscy oni przekonani są o uporczywe trwanie przy zabobonie.
 — Chrześcijańskim?
 — Tak!
 — Ale zapewne także winni są buntu przeciw Najświętszemu?
 — Oczywiście! Każdy przecie, kto nie odprzysięże się Nazarejczyka, popełnia zdradę przeciw władcy i godzi w jego świętość!
 — Ale oni tworzyli spisek przeciw niemu, czy tak?
 — Każdy, kto zaprzecza jego bóstwu, spiskuje przeciw Najświętszemu!
 Edyta nie była zadowolona z odpowiedzi. Tak samo odpowiadała sobie tylekroć i wystarczało to jej do uspokojenia: w cudzych ustach tłumaczenie wydało jej się wykrętem. Umilkła,