Strona:Jan Łada - Antychryst.djvu/283

 — Nie? Więc cóż? Nie Gesnareha przecie chcesz nawracać!
 — Jego, Ojcze święty! Jego właśnie!
 Papież cofnął się o krok, patrząc na nią rozszerzonemi źrenicami.
 — Szalona jesteś! Nie wieszże, że on — złym duchem, wcielonym w postać człowieka?
 — Wiem, ale i to wiem, że jest człowiekiem, a jako człowiek ma serce, które można zdobyć. I ja chcę zdobyć dla Boga jego serce, i ja przywiodę Gesnareha do stóp twoich,. Ojcze, i ty z szatana wcielonego uczynisz chrześcijańskiego pokutnika!
 — Szalona! — powtórzył papież. — Co ci się roi?
 — Byłam szaloną, gdym dała się uwieść jego złej mocy. Teraz przejrzałam i chcę służyć Bogu memu.
 Papież patrzał na nią zaniepokojony, wahający.
 — Wolnoż mi iść — spytała, wpijając się oczyma w jego oblicze.
 — Na męczeństwo, skoro duch twój jego pożąda, tak! Na zdobywanie tego człowieka...
 Zastanowił się i wpatrzył się w głąb własnej duszy.
 — Któż wie? — szepnął sam do siebie. Jeśli to człowiek...
 I zwracając się do młodej kobiety, dodał.
 — Jeśli on człowiek, próbuj skruszyć skaliste jego serce i zdobądź je! Jeśli on szatan, nie daj mu się owładnąć!