Strona:Jan Żyznowski - Z podglebia.djvu/58

mogące nam zapewnić parę miesięcy najcudniejszego życia.
 Klemens otworzył szeroko bardzo oczy i wpatrzył się zdziwieniem swojem w Helenę.
 — Zrobił to dla mnie!
 — Dlaczego nie dla siebie? — przerwał Grudowski — zresztą wszystko jedno — proszę, słucham panią, — strzymał chęć poprawiania nieścisłości logicznej.
 — Proszę mi nie przerywać! Zabił tego Niemca dla mnie! Ja to już sobie wszystko do każdego szczegółu przemyślałam, i zabił dla mnie! Ja jestem współwinna, niech pan to sobie zanotuje!
 — Niby poco? — zapytał wciąż jednako zdziwiony Klemens.
 — Przyda się panu! Będzie pan mógł zamiast kanarka z dachu wydać wróbla z ręki.
 — Żebym cośniecoś rozumiał, mogłoby być to wszystko, co pani opowiada, dla mnie niezmiernie ciekawe! — wyznał szczerze Klemens. — Narazie dowiedziałem się, że mąż pani, czy kochanek zabił pewnego Niemca, to rozumiem, rozumiem nawet pobudki takiego czynu...
 — I cóż chciałby pan zrozumieć, właściwie dowiedzieć się co dalej?
 — Hm? Domyślam się, że męża pani, czy kochanka niema obecnie w Warszawie.
 — Jakże łatwo i prędko domyślił się pan? — zaznaczyła ironicznie Helena — tak, niema go w Warszawie, jest daleko we Francji i to na froncie.
 — W wojsku?
 — Tak! Tam mu pan...